Vanishing On 7th Street

Πληροφορίες για την Ταινία : http://www.imdb.com/title/tt1452628/
Είδος Ταινίας : Μυστηρίου / Τρόμου
Έτος Παραγωγής : 2009

Πλοκή / Ιστορία -> 8.8 / 10
Χαρακτήρες / Ηθοποιία -> 8.3 / 10
Εξέλιξη / Φινάλε -> 9.0 / 10
Ηχητικά Εφέ / Μουσική Επένδυση -> 8.7 / 10
Σκηνοθεσία / Φωτογραφία -> 9.2 / 10

Τελική Βαθμολογία -> 8.8 / 10 

Δείτε το trailer:  http://www.youtube.com/watch?v=uFbBIUcklt8

«Φαντάζεσαι να ξυπνήσεις ένα πρωί, και ο κόσμος όπως τον ήξερες, να έχει εξαφανιστεί ?» Αυτό είναι το μότο της ταινίας “Vanishing on 7^th Street”.

Mετά από ένα μυστηριώδες μπλακ-άουτ, όλος ο κόσμος εξαφανίζεται, εκτός από μερικά τυχαία άτομα. Τα άτομα αυτά δεν έχουν κάποιο χάρισμα, δύναμη ή κάποια ιδιαιτερότητα, απλά την στιγμή που έπεσε το σκοτάδι κράταγαν στο χέρι τους μια φωτεινή πηγή, ένα φως..

Τι σημαίνει όμως αυτό ?

Στην ταινία αυτή λοιπόν θα παρακολουθήσουμε τις προσπάθειες τεσσάρων πολύ διαφορετικών μεταξύ τους ατόμων, να καταλάβουν τι έχει συμβεί στον κόσμο. Έναν κόσμο που το φως καθημερινά εξασθενεί περισσότερο και το σκοτάδι μοιάζει να έχει κατακτήσει το περιβάλλον. Ένα κόσμο κενό, σιωπηλό, σκοτεινό και πιστέψτε το, πολύ τρομακτικό…

Τι πρέπει να κάνουν ?

Απλά πρέπει να προσπαθήσουν να μείνουν στο φως..

Ή μήπως όχι ? Που πραγματικά οδηγεί το φως ?

……

Καλό θα ήταν να μην πω περισσότερα, μιας και θεωρώ ότι αξίζει πραγματικά να «μελετήσετε» την συγκεκριμένη παραγωγή, και στο τέλος να την ερμηνεύσετε εσείς, θέτοντας κάποια ερωτήματα στον εαυτό σας..

Προσωπικό Σχόλιο (και όχι συμπέρασμα..) : Στην 1^η ανάγνωση, η ταινία μοιάζει «άδεια», ειδικά στον ανυποψίαστο θεατή. Όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Στο 2^ο «πέρασμα» λοιπόν, καταλαβαίνεις ότι σκόπιμα η ταινία φαίνεται «άδεια» και μάλιστα αυτό ακριβώς επεδίωκε ο πολύ καλός σκηνοθέτης, Brad Anderson. Θέλει να σε προβληματίσει κυριολεκτικά για πολύ καιρό και όχι μόνο για 90λεπτά. 

Μια ιστορία που σε βάζει σε πολλές σκέψεις. 

Σε τρομάζει χωρίς να υπάρχει ίχνος αίματος, χωρίς πολλά (υπερ) ειδικά εφέ που στιγμιαία προβληματίζουν το αχόρταγο μάτι, αλλά αφήνουν ανεπηρέαστο το μυαλό και την ψυχή…. 

Σύμμαχος στην εξαιρετική αυτή προσπάθεια παρουσίασης του - κατά την άποψή μου - απόλυτου τρόμου, το άρτιο ηχητικό κομμάτι με την σιωπή και τις φωνές (…) να διαπερνούν τα στενά όρια της φυσικής μας υπόστασης…

Εξαιρετικό και το ολιγομελές cast, με τον εγωιστή και επιτρέψτε μου την έκφραση, παρτάκια Luke, που πολύ απλά αντικατοπτρίζει την σημερινή εικόνα του κόσμου (εγωισμός, ο καθένας για τον εαυτό του, όλοι είμαστε «γνώστες» των πάντων..), να αντιλαμβάνεται τα ελαττώματα του. 

Η «μετάβαση» είναι κοντά.. Η λύτρωση όμως ???

Για το τέλος άφησα το εξαιρετικό φινάλε...

Κατά την άποψή μου, δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Ένα φινάλε που σε στιγματίζει. Απλό αλλά και σύνθετο ταυτόχρονα.

Δεν υπάρχει happy-end. 

Όπως δεν υπάρχει και bad-end..

Δεν υπάρχουν πολλά-πολλά…

Υπάρχει μόνο το σκοτάδι και το φως…